Amaç: Lipopolisakkaritle (LPS) oluşturulan deneysel endotoksemide sitokinler, adenozin deaminaz (ADA) ve 13,14-dihidro-15-keto-prostaglandin F_2α (PGM)'nın kinetik değerlerine tek başlarına ve/veya kombine uygulanan enrofloksasin (ENR), fluniksin meglumin (FM) ve deksametazonun (DEX) etkilerini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada kullanılan ratlar 7 gruba ayrıldı. Deneysel endotoksemi oluşturmak için pozitif kontrol grubu dahil bütün gruplara LPS uygulandı. Diğer altı gruba ENR, FM, düşük doz DEX, yüksek doz DEX, ENR+FM+düşük doz DEX ve ENR+FM+yüksek doz DEX uygulandı. Uygulama sonrası 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 ve 48. saatlerde kan örnekleri toplandı. Tümör nekroz faktör alfa (TNF_α), interlökin-6 (IL- 6), interlökin-10 (IL-10), ADA ve PGM düzeyleri ELISA ile belirlendi. Eğri altında kalan alan (EAA_0-48) farmakokinetik programla, plazma veya serum maksimum konsantrasyon (C_max) ile maksimum konsantrasyona ulaşma zamanı (t_max) direk bakı yöntemiyle belirlendi. Bulgular: Pozitif kontrol (LPS) grubuyla kıyaslandığında EAA_0-48 değerlerinin; ENR grubunda PGM için artarken (p<0.05), IL-6, IL-10 ve ADA için azaldığı (p<0.05); FM grubunda IL-6 ve ADA'ya özgü olarak küçüldüğü (p<0.05); DEX tek başına veya kombine uygulandığı gruplarda da azaldığı (p<0.05) belirlendi. Öneri: Farklı örnekleme zamanlarında çok sayıda ölçülen aynı endotoksemi belirteçlerinin toplu değerlendirilmesinde kinetik parametrelerden özellikle EAA'nin farklı ve akılcı bir yaklaşım olarak dikkate alınabileceği kanaatine varıldı.