Keratokonjunktivitis sikka köpeklerde yaygın olarak görülen oftalmik bir problemdir. Hastalık daha çok pre-korneal göz yaşı tabakasının aköz katmanının yetersizliği sonucu şekillenir. Bu katmanın yetersizliği göz yaşı tabakasının osmolalitesinin artmasına; sonuçta konjunktivitis, keratitis ve sekunder korneal ülserasyonlara yol açar. Köpeklerde hastalığın sebepleri tam olarak bilinmemekle birlikte; hastalıkla ilgili bulgular, histopatolojik lezyonlar ve otoantikor oluşumu, hastalığın nedenlerinin büyük oranda otoimmun kökenli olduğunu düşündürmektedir. Hastalığın teşhisi klinik bulgular ve Schirmer test değerlerine göre yapılır. Tipik klinik bulgu konjunktival hiperemi ile birlikte korneal epitelyuma yapışan mukopurulent nitelikli mukoid akıntıdır. Schirmer testi göz yaşı fonksiyonunu değerlendiren semikantitatif bir yöntemdir. Normal köpeklerde Schirmer test değerleri 14-24 mm/dakika'dan fazladır. Test değerlerinin 8-10 mm/dakika'dan daha az olması keratokonjunktivitis sikka'nın varlığını gösterir. Keratokonjunktivitis sikka çoğunlukla semptomları benzerlik gösteren primer bakteriyel veya nonspesifik konjunktivitis ya da keratitis ile karıştırılır. Köpeklerde keratokonjunktivitis sikka'nın bilinen tedavisi yapay göz yaşı solüsyonları, parasempatomimetikler, antiinflamatuarlar, mukolitikler ve antibiyotikler gibi ilaçların kullanımından ibarettir. Son yıllarda siklosporin'in tek başına lokal kullanımından hastalığın tedavisinde önemli sonuçlar alınmıştır. Siklosporin organ transplantasyonlarında kullanılan immunosuppresant bir ilaçtır. Günde bir veya iki kez göze lokal uygulanan siklosporin göz yaşı sek-resyonunu uyarır ve hastalığın birçok semptomlarını ortadan kaldırır.