Amaç: İnsanlık tarihinde M.Ö. 3000’lerde varlığı bilinen zoofili, toplumların inançları ve yasalarında farklı biçimlerde karşılık bulmuştur. Bu çalışmada, kutsal dinlerin zoofiliye yaklaşımı ile konunun hayvanları koruma mevzuatı ve hayvan kullanım etiği çerçevesinde değerlendirilmesi amaçlandı.

Gereç ve Yöntem: Çalışmanın materyalini kutsal din kitapları (Tevrat, Zebur, İncil ve Kur’an-ı Kerim) ile dört kutsal dine mensup din adamları ile yapılan görüşmeler, konu ile ilgili tarih çalışmaları ve mevcut yasal düzenlemeler oluşturdu. Kutsal kitaplar taranıp ilgili din adamları ile görüşmeler yoluyla mevcut bilgiler teyit edildi. Ayrıca Türkiye’de hayvanları korumaya ilişkin belgeler de değerlendirildi.

Bulgular: Yol gösterici sayılan kutsal dinlerde ve aynı dine mensup mezheplerde zoofiliye farklı derecelerde yaklaşımların olduğu belirlendi. Mevzuat konusunda da ülkelere göre farklılıklar görüldüğü; Brezilya, Finlandiya, Japonya ve Macaristan gibi ülkelerde hayvana kötü muamele içermediği sürece yasal kabul edildiği; Fransa, Hollanda, Hong Kong ve Türkiye gibi bazı ülkelerde ise kesinlikle yasak olduğu belirlendi.

Öneriler: Ahlaki, psikolojik, etik ve yasal açıdan anormal bir durum olduğu kabul edilen zoofilinin (çiftlik ve evde beslenen hayvanlara yönelik olarak) günümüzde de görüldüğü ve bu durumun, hayvanların pasif obje olmaları nedeniyle cinsel istismar olarak değerlendirilmesi gerektiği söylenebilir.