Amaç: Sunulan çalışmada kedilerde corpus ossis ilium kırık olgularının sağaltımında LC-DCP veya rekonstrüksiyon kemik plaklarının kırık hattı dorsaline ve lateraline uygulanması ve post-operatif dönemdeki klinik ve radyolojik sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Çalışma materyalini corpus ossis ilium kırığı olan 14 farklı ırk, cinsiyet ve yaştaki kedi oluşturdu. Ilium kırığı olan 7 kediye corpus ilii'nin dorsaline, diğer 7 kedide corpus ilii lateral plaka osteosentez uygulandı. Toplam 8 vakada 1.5 mm?lik rekonstrüksiyon kemik plağı, 6 vakada 1 adet 1.5 mm?lik ve 5 adet 2.0 mm?lik LC- DCP plağı kullanıldı. Sacroiliac luksasyon olan 2 olguda 2.0/16 mm ve 2.0/14 mm'lik kilitli vida kullanıldı.

Bulgular: Uygulanan her iki yöntem postoperatif olarak radyolojik ve klinik olarak karşılaştırıldı. Lateral uygulamada kırık uçları redükte edildikten sonra plaka ile sabitlendi. Kırık hattı corpus ossis iliumun cranialinde olduğu zaman fiksasyon uygulamaları daha kolay gerçekleşti. Os ilium'un dorsalinde şekillenen kırıkların fiksasyonları ise bölgenin anatomik yapısından dolayı daha zor gerçekleştirildi. Çalışmada 3 olguda operasyon öncesi hemotoraks, 1 olguda pnömotoraks ve akciğer kontüzyonu, operasyon sonrası 14 olgunun 4?ünde konstipasyon, 4 olguda idrar kesesi problemi, 3 olguda kuyrukta hissizlik ve parapleji görüldü. Postopertif olarak nörolojik problemleri devam eden hastaların 1-2 ay içerisinde iyileştiği görüldü.

Öneri: Sonuç olarak kedilerdeki corpus ossis ilium kırığı olgularında LC-DCP veya rekonstrüksiyon plakalarının kemiğin dorsaline veya lateraline uygulanmasının, postoperatif dönemde klinik (yürüyüş) ve radyolojik (pelvik kanaldaki daralma-megakolon) sonuçları arasında fark gözlenmemiştir. Kilitli plaka ve vidaların kırık fragmentlerini daha rijid tuttuğu tespit edildi. Her iki yöntemde kilitli vida kullanıldığı için vida gevşemesi görülmedi.