2022, Cilt 38, Sayı 4, Sayfa(lar) 225-231
Elagik asit, sıçanlarda deneysel olarak indüklenen oksidatif stresi önleyebilir
Mehmet Ali Kisacam1, Gonca Ozan Kocamuftuoglu2, Enver Ozan3, Sema Temizer Ozan4
1Mustafa Kemal University, Veterinary Faculty, Department of Biochemistry, Hatay, Turkey
Mehmet Akif Ersoy University, Veterinary Faculty, Department of Biochemistry, Burdur, Turkey
3Firat University, Medicine Faculty, Department of Histology and Embryology, Konya, Turkey
4Firat University, Veterinary Faculty, Department of Biochemistry, Konya, Turkey
Anahtar Sözcükler: Dietilnitrozamin, ellagik asit, fenobarbital, oksidatif stress
Görüntülenme Sayısı:1038 - İndirilme Sayısı: 421

Amaç: Dietilnitrozamin (DEN) ve fenobarbital (PB), metabolizması sırasında reaktif oksijen türlerini (ROS) üretilmektedir. Ellagik asit (EA), antioksidan aktiviteye sahip, biyolojik olarak aktif, doğal bir polifenoldür. Bu çalışma, sıçanlarda DEN-PB'nin neden olduğu karaciğer hasarı üzerinde EA'nın önleyici ve koruyucu etkilerini değerlendirmek için yapılmıştır.

Gereç ve Yöntem: 60 yetişkin Sprague-Dawley sıçan 6 gruba ayrıldı: Negatif kontrol, DEN, EA, DEN-PB (pozitif kontrol), DEN-PB-EA (tedavi) ve EA-DENPB (ön tedavi). DEN, pozitif kontrol, tedavi ve ön tedavi gruplarına 150 mg/ kg DEN verildi. İki hafta sonra pozitif kontrol ve tedavi gruplarına 500 ppm PB uygulandı. EA ve ön tedavi gruplarına 50 mg/kg/gün EA oral yolla sekiz hafta ve tedavi grubuna ise dört hafta boyunca günaşırı verildi. Sekiz hafta sonra sıçanlar dekapite edildi, karaciğer ve kan biyokimyasal değerlendirmeye tabi tutuldu.

Bulgular: DEN'in tek başına veya PB ile birlikte karaciğer MDA düzeylerini önemli ölçüde arttırdığı; ancak plazma MDA seviyelerini değiştirmediği görüldü (p<0,001). EA ön tedavisi, karaciğer MDA seviyelerini azalttı. CAT aktivitesinin, pozitif kontrol grubunun karaciğer ve eritrositlerinde değişmediği belirlendi. Karaciğer CAT aktivitesi, ön tedavide önemsiz ve tedavide ise anlamlı olarak arttı (p<0,05). SOD aktivitesi, DEN ve pozitif kontrol gruplarının karaciğer ve eritrositlerinde değişkenlik göstermedi. EA, karaciğer SOD aktivitesini önemli ölçüde arttırdı (p<0,001). Tek başına veya PB ile birlikte DEN uygulaması hem karaciğer hem de kan GSH düzeylerini önemli ölçüde düşürürken (p<0,05), EA uygulaması tedavi grubunda karaciğer GSH düzeylerini arttırdı (p<0,05). Tedavi grubunda kan GSH seviyeleri önemli ölçüde azaldı (p<0,001).

Öneri: EA koruyucu tedavisinin, sıçanlarda DEN ve PB kaynaklı karaciğer oksidatif stresinde EA tedavisinden daha etkili olabileceği düşünülmektedir.